Ανδρέας Φ. Μάτσας

                                                                                                            Γενικός Γραμματέας ΣΕΚ

Το ηθικό δεν μπορεί να είναι επιλεκτικό, ο συνδικαλισμός δεν γίνεται να είναι «α λα καρτ», η αξιοπρέπεια δεν διαβαθμίζεται, ομοίως και η παρανομία, με ή χωρίς εισαγωγικά, δεν παραγράφεται με την όποιας μορφής αποξένωση από το προϊόν.

Η ισοπεδωτικά αλλοπρόσαλλη αξιακή καταρράκωση, μέσα από την προσπάθεια εξαγοράς συνειδήσεων και ανάδειξης αμοιβαίων συμφερόντων και ανεκδιήγητων σκοπιμοτήτων, προσκρούει πάντοτε στο ισορροπημένα ηθικό, το οποίο προσπαθεί να πολεμήσει ασταμάτητα και με λυσσαλέα μανία.  Αυτή η διασύνδεση χρόνου και διάθεσης, ενδεχομένως και πρόθεσης, παραπέμπει, τυχαία και χωρίς κατ’ ανάγκη σε άλλες συνειρμικές παραπομπές, στον ρηματικό τύπο της μετοχής.

Η συνήθης πρακτική της εκμετάλλευσης «αναλώσιμων ανδρείκελων», προκαλεί την ψευδαίσθηση της αλώβητης εξουσίας, μέσα από την οποία προκύπτει η επωδός της σαθρότητας, σαν αυτοαναιρετική στάση στο αποτελεσματικά ευπρεπές και διαχρονικά μνημειώδες.  Αναπόφευκτα λοιπόν, η κατάληξη οδηγεί στη μετατροπή από «ανθρώπινο κεφάλαιο», σε «μετοχικό κεφάλαιο», στη βάση της προηγούμενης παραπομπής στον ρηματικό τύπο που φανερώνει χρόνο και διάθεση και ενδεχομένως, όπως έχει ήδη σημειωθεί, και πρόθεση.

Οι πιο πάνω καταγραφές, σκιαγραφούν τάσεις και στάσεις αποπροσανατολισμένης ζωής, οι οποίες όταν βρίσκονται στη σφαίρα της επαγγελματικής δραστηριότητας, γίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνες, καθώς αλλοιώνουν την ανθρωποκεντρικότητα στην θεώρηση των πραγμάτων, οδηγώντας στην αυτοεγκλωβιστική ουτοπικότητα του μάταιου.

Δεν είναι τυχαία λοιπόν, η συνταύτιση θεωρήσεων επί του πρακτέου, ανάμεσα σε διαφορετικών ιδιοτήτων οντότητες, που οδηγούν αναπόφευκτα στην αντιφατικότητα του ανταγωνιστικά αλλοπρόσαλλου. Μέσα από αυτή την θεώρηση, δημιουργούνται αμφιλεγόμενες αφενός, και εμπαθείς αφετέρου, στάσεις και πρακτικές, μακριά από αρχές και αξίες.

Οι πρόσφατες εξελίξεις σε συγκεκριμένο όμιλο και από συγκεκριμένη, απροσδιορίστου χρώματος που προσομοιάζει με το «επιχειρηματικό κίτρινο», συνδικαλιστική οργάνωση, προκαλούν κινδύνους για μια νέα υποκουλτούρα στα εργασιακά δρώμενα, οι οποίοι και θα πρέπει να αποτραπούν από το Υπουργείο Εργασίας, εν τη γενέσει τους.

Η αχαρακτήριστη εγκύκλιος που έχει αποσταλεί από το Τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού, μετά από συνεννόηση με τη συνδικαλιστική οργάνωση με τον «επιχειρηματικό κίτρινο χρωματισμό», δημιουργεί συνθήκες εξαναγκασμού στην επιλογή συνδικαλιστικής οργάνωσης, εργασιακού άγχους και εκφοβισμού, ανισότητα στην μεταχείριση των εργαζομένων, εξαναγκασμό στην επιβολή των όρων εργασίας, δίλημμα ως προς τη διαδικασία και την προοπτική αξιολόγησης και προαγωγών, όπως και άρση της αρχής της ελεύθερης επιλογής συνδικαλιστικής εκπροσώπησης. Γίνεται ευκόλως κατανοητή, η παραβίαση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των Συνταγματικών και θεμελιωδών δικαιωμάτων, της ελεύθερης επιλογής του συνδικαλίζεσαι, της αρχής της μη διάκρισης, των αρχών της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, όπως και των παραμέτρων που προωθεί η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την ποιότητα και την αξιοπρέπεια στην εργασία, σε ένα δημοκρατικά συμμετοχικό περιβάλλον εργασίας.

Η ένταξη σε συγκεκριμένη συνδικαλιστική οργάνωση, ως προϋπόθεση για εφαρμογή των όρων της σύμβασης, ταυτίζεται απόλυτα με ανάλογη προσέγγιση που αναδείχθηκε στον κλάδο του τουρισμού, και η οποία τέθηκε, ανεπιτυχώς, από συγκεκριμένο όμιλο εταιρειών. «Η σύμβαση στον κλάδο, να εφαρμόζεται μόνο στα μέλη των συντεχνιών που την έχουν προσυπογράψει». Αυτή η αξίωση δεν παύει να είναι θέση και προσέγγιση από άλλες εποχές και προφανώς εκεί όπου έχει σταματήσει, για κάποιους ο χρόνος.

Η συνταύτιση των δύο απόψεων, θέτει σε κίνδυνο τη φιλοσοφία και τις αρχές που διέπουν τις εργασιακές σχέσεις στον τόπο μας, ταυτίζει αποκλίνουσες και αντιφατικές σκοπιμότητες και αναδεικνύει περίεργες και σκοτεινές ατραπούς. Ενδεχομένως, μια βαθύτερη ανάλυση των πρόσφατων εξελίξεων, που αναδεικνύουν δύο τύπους μετοχών, αυτού της κατηγορηματικής και αυτού της επιθετικής, να αποτυπώνει πραγματικότητες και να αναδεικνύει την επικινδυνότητα που προκύπτει για τους εργαζόμενους, μακριά από πραγματικές συνδικαλιστικές αξίες, όπως και την αρχή της αλληλεγγύης.

Εργαζόμενοι επαγρυπνείτε και Υπουργείο Εργασίας αναδιπλωθείτε, αν δεν θέλετε να αποτελείτε μέρος του προβλήματος ή και της σκοπιμότητας- Η απόδειξη εν τοις έργοις!